15
ανατομια του μαστου και του στοματοσ του βρεφουσ
ιστού του γυναικείου μαζικού αδένα στη δράση των παραπάνω
ορμονών.
Περίπου το 80 % της υπερπλασίας εμφανίζεται στην εφηβεία
και μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στη στάση του σώμα-
τος, όπως οσφυαλγία, κύφωση, αλλά και ψυχολογικά προβλή-
ματα κατά την εφηβεία. Σπάνια μπορεί να προκαλέσει εξέλκωση
του δέρματος. Οι γυναίκες με υπερπλασία μπορεί να υποβληθούν
σε μείωση του μαστού πριν γεννήσουν ή θηλάσουν. Αυτό, όμως,
μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις σε μελλοντικό θηλασμό.
Υπερβολική διόγκωση των μαστών σπάνια μπορεί να παρα-
τηρηθεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Σε αυτή την περίπτω-
ση οι μαστοί διογκώνονται σε μικρό χρονικό διάστημα και εκτός
από το ιδιαίτερα μεγάλο μέγεθος είναι επίσης πολύ επώδυνοι,
μπορεί να εξελκωθούν, με κίνδυνο να αιμορραγήσουν ή και να
επιμολυνθούν. Επιπλέον, μπορεί να δημιουργήσουν προβλήμα-
τα στον θηλασμό, όπως απόφραξη των γαλακτοφόρων πόρων
και πιθανόν μαστίτιδα και απόστημα του μαστού. Η θεραπεία με
φάρμακα δεν φέρνει τα βέλτιστα αποτελέσματα, αλλά έχει σε κά-
ποιες περιπτώσεις προσφέρει οριακή βελτίωση. Μπορεί να είναι
αναγκαία η χειρουργική διόρθωση με αμφοτερόπλευρη μείωση
του μαστού.
Αμαστία, αμαζία και υποπλασία του μαστικού
αδένα
Αμαστία
είναι η συγγενής απουσία του μαστού και της θηλής.
Αμαζία
ονομάζεται η κατάσταση κατά την οποία η θηλή είναι πα-
ρούσα, αλλά δεν υπάρχει μαζικός αδένας.
Υποπλασία του μαστού
είναι η υπανάπτυξη του στήθους. Αν
και το 90 % των περιπτώσεων υποπλασίας του μαστού συνδέο-
νται με υποπλασία του θωρακικού μυός, το 92 % των γυναικών
με θωρακικές ανωμαλίες των μυών, έχουν φυσιολογικό μαστό.
Το
σύνδρομο Poland
χαρακτηρίζεται από ετερόπλευρη υπο-
πλασία ή απλασία των θωρακικών μυών και μπορεί να συνο-
δεύεται από άλλες συγγενείς ανωμαλίες, συμπεριλαμβανομένης
υποπλασίας του μαστικού αδένα ή και της θηλής.
Συμμαστία
Συμμαστία
είναι συγγενής ανωμαλία κατά την οποία λωρίδα μα-
λακού ιστού ενώνει τους δύο μαστούς κάθετα στη μέση γραμμή,
πάνω από το στέρνο. Οι μαστοί είναι συνήθως συμμετρικοί.
ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1.
Ahcan U, Solinc M, Meglic L. Gestational gigantomastia after reduction
mammaplasty: complication or coincidence? J Plastic reconstructive
aesthetic surgery Feb 2003; 111(2): 956-8.
2.
Burdick AE, Thomas KA, Welsh E, Powell J, Elgart GW. Axillary
polymastia.Journal of the American Academy of Dermatology. Dec
2003; 49 (6): 1154–1156.
3.
Cerrato F, Webb ML, Rosen H, Nuzzi L, McCarty ER, DiVasta AD, Greene
AK, Labow BI.The impact of macromastia on adolescents: a cross-
sectional study. Pediatrics. 2012 Aug; 130(2):e339-46.
4.
Chiu TW. Stone’s Plastic Surgery Facts and Figures. 3rd ed. Cambridge,
UK: Cambridge University Press; 2011. Chapter 6, Breast; p. 188.
5.
Dafydd H1, Roehl KR, Phillips LG, Dancey A, Peart F, Shokrollahi
K. Redefining gigantomastia. J Plastic reconstructive aesthetic
surgery. 2011 Feb; 64(2):160-3. doi: 10.1016/j.bjps.2010.04.043.
Epub 2010 Jun 8
6.
Dancey A, Khan M, Dawson J, Peart F. Gigantomastia e a classification
and review of the literature. J Plastic reconstructive aesthetic surgery,
2008;61:493e502.
7.
Degrell I. Atlas of diseases of the mammary gland. USA: S. Karger;
1976.
8.
Ezem BU, Osuagwu CC, Opara KA. Gestational gigantomastia with
complete resolution in a Nigerian woman.BMJ Case Rep. 2011 Feb
15;2011.
9.
Lawrence RA, Lawrence RM. Breastfeeding: A guide for the Medical
Profession, 7th ed. Missouri, USA: Mosby; 2010.
10. Neinstein LS. Breast disease in adolescents and young women.Pediatr
ClinNorth Am. 1999 Jun;46(3):607-29.
11. Swelstad MR, Swelstad BB, Rao VK, Gutowski KA. Management of
gestational gigantomastia. J Plastic reconstructive aesthetic surgery,
2006 Sep; 118(4): 840-8.
1.4 Διαμαρτίες διάπλασης των θηλών
Οι θηλές της κάθε γυναίκας διαφέρουν ως προς το σχήμα, το μέ-
γεθος, και τον βαθμό στον οποίο προεξέχουν. Η θηλή που προε-
ξέχει μετά από διέγερση βοηθά το βρέφος στη σωστή σύλληψη
του μαστού. Διαφορές υπάρχουν τόσο στους τύπους όσο και στα
μεγέθη των θηλών, που μπορεί να κυμαίνονται από μέσο όρο δι-
αμέτρου 16 έως και πάνω από 23 mm.
Τις θηλές τις κατατάσσουμε σε δυο κατηγορίες ανάλογα με
το πώς εμφανίζονται πριν και μετά τη διέγερση από αφή, κρύο
ή ήπια συμπίεση.
• Επίπεδη θηλή.
Είναι η θηλή η οποία παραμένει ουσιαστι-
κά αμετάβλητη μετά από διέγερση. Μια επίπεδη θηλή έχει
πιο μικρό μίσχο, με αποτέλεσμα το νεογνό να δυσκολεύ-
εται να τη βρει και να την πιάσει. Συνήθως δεν αποτελεί
πρόβλημα για την προσκόλληση του βρέφους στον μα-
στό, μετά από την εφαρμογή των κατάλληλων χειρισμών
(βλέπε Κεφάλαιο 5).
• Εισέχουσα θηλή.
Μια πραγματικά εισέχουσα θηλή βρί-
σκεται προς τα μέσα κατά την ηρεμία ή στρέφεται προς
τα μέσα όταν διεγείρεται. Οι εισέχουσες θηλές μπορεί να
παρατηρηθούν στον ένα μαστό ή αμφοτερόπλευρα.
Κοινή
Επίπεδη
Εισέχουσα
Εικόνα 5 : Διαφοροποιήσεις θηλών
Διαμαρτίες διάπλασης θηλών και θηλασμός
Τόσο οι επίπεδες όσο και οι εισέχουσες θηλές αποτελούν συγγε-
νείς παραλλαγές των θηλών. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι θη-
λές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και ιδιαίτερα προς το τέλος
της στρέφονται προς τα έξω χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. Επί-
σης, υπάρχει πιθανότητα οι επίπεδες ή εισέχουσες θηλές να τρα-
βηχθούν προς τα έξω κατά τη διάρκεια του θηλασμού και να πα-
